Topseizoen 2020 na de lockdown

Davy Scheelen

Wielerjournalist Het Belang van Limburg

De Vuelta was de laatste koers van een wielerseizoen dat op alle vlakken bijzonder uniek was. Niet alleen door de corona-lockdown. Vooral omwille van de pure en rauwe kwaliteit van de sport en de talentrijke power van haar beoefenaars. 2020 moet wel haast het allerbeste wielerjaar zijn dat ooit werd opgedist door de strijders van beton en carbon. Waarom? Omdat het oeroude duel werd heruitgevonden en in de kleinste details tot in de perfectie werd geboetseerd.

De Vueltiaanse strijd tussen Primoz Roglic en Richard Carapaz is er eentje van een hemelse schoonheid. Tussen een Sloveen en een Ecuadoriaan, tussen een beuker en een klimmer, tussen een aanvaller en een volger. Wat een spektakel op de flanken van de Alto d’Angliru. Wat een haasje-over-koers die na bijna drie weken wedstrijd een verschil oplevert van slechts 24 seconden.

En dat is zo typisch dit seizoen. 2020 is het jaar van de machtige millimeters en sensationele seconden. Uitgerekend in een tijdvak dat de anderhalve meter afstand het nieuwe normaal werd, klokten zowat alle wielermonumenten en grote rondes af op een secondestrijd of een millimeterspurt. Ga maar even na…

– Milaan – San Remo: met een hijgend peloton in de nek, vloert Wout Van Aert zijn concurrent Julian Alaphilippe met een half wiel. Klamme handjes en daarna lachende tandjes voor Van Aert. – Ronde van Vlaanderen: na een zenuwslopende laatste kilometer sloopt Mathieu Van der Poel de vesting Van Aert met 7 centimeter. Knaltalenten die elkaar al 10 jaar opjagen en nu Vlaanderens mooiste beslissen met de breedte van de gemiddelde deurstijl.

– Luik – Bastenaken -Luik: Primoz Roglic kruist 1 millimeter voor de juichende Julian Alaphilippe de meet. Die laatste zou wel gediskwalificeerd worden voor onregelmatig spurten. Alsof het al niet spannend en nipt genoeg was…

– De Tour: Primoz Roglic en Tadej Pogacar lossen elkaar drie weken lang van geen vin. Niet als landgenoten, niet als vrienden, niet als rivalen. Het gevecht op de Col de la Looze is intens, onvergetelijk. Ze knokken erom in een legendarische slottijdrit. Op La Planche des Belles filles explodeert Pogacar en implodeert Roglic. Uren later rilt alles wat koers ademt nog na…

– De Giro: Tae Geoghan Hart en Jai Hindley staan in dezelfde seconde bij het ingaan van de laatste chronorace, op de laatste dag. Na 21 dagen vlammen en vlassen in Italië zit er nauwelijks 39 seconden tussen nummers één en twee.

– En de Vuelta dus: Primoz Roglic en Richard Carapaz kamperen na bijna drie weken Spaans hooggebergte binnen de 24 seconden.

Wat er in Parijs-Roubaix zou gebeurd zijn, weten we niet. Alleen de Ronde van Lombardije kende met Jakob Fuglsang een duidelijke winnaar. Ook de Brabantse Pijl was trouwens spannertje. En als die machtige millimeter of sensationele seconde er niet was, bleven de geniale koersmomenten elkaar opvolgen. Wat dacht je van…

– Ronde van Polen: Remco Evenepoel rijdt met een ontzagwekkende solo van 50 kilometer de allerbesten van het internationale rondepeloton aan gort. Het achtervolgend trio met Fuglsang, Yates en Majka – geen prutsers in fietsland – verliest seconde na seconde.

– De Mont Ventoux Dénivelé Challenge: de jonge Rus Alexander Vlasov verdraagt oude getrouwen Richie Porte (3de in de Tour), Nairo Quintana en Guillaume Martin niet in zijn wiel. Hij rijdt onhoudbaar hard de Reus van de Provence op.

– Strade Bianchi: een eindeloze secondestrijd tussen koploper Van Aert en achtervolgers Schachmann en Formolo houdt de kijker een uur lang aan het scherm gebonden. Van Aert wint en zet de toon voor een reeks onnavolgbare vertoningen.

– Gent-Wevelgem: Mads Pedersen wint, maar wat een strijd tussen Van Aert en Van der Poel in de achtergrond. Concullega’s die in een vat toverdrank gevallen zijn en die dag beslisten om de overwinning aan een Deen te schenken.

– De Waalse Pijl: Marc Hirschi is de verbluffende winnaar op de Muur van Hoei, maar revelatie Mauri Van Sevenant moet zichzelf in de graskant rijden om uiteindelijk ingelopen te worden door het peloton.

– Binck Bank Tour: Mathieu Van der Poel schudt richting Geraardsbergen een kasseiensolo uit zijn pedalen. Op het einde schokt hij, siddert hij, krasselt hij… maar hij redt het. Niet te geloven.

De lockdown sloot de beren maandenlang op en liet ze allemaal tegelijk los tussen 1 augustus en begin november. Wat die verplichte pauze met de renners deed is moeilijk te zeggen. Maar de krachten die werden opgespaard tussen midden maart en eind juli spatten verwoestend van het scherm als een tsunami. Het klinkt misschien gek… maar het was het wachten waard!