Weg met malle UCI symboolregelgeving

De internationale wielerbond UCI heeft in al haar wijsheid de strijd aangebonden met het pelotonafval. Renners die een bidon, papiertje of verpakking buiten de daarvoor bestemde zones van zich af smijten krijgen een zware boete of worden gediskwalificeerd. De Zwitser Michael Schär wierp tijdens de Ronde van Vlaanderen zijn lege bidon naar een kind, dat de bidon waarschijnlijk lang zal koesteren als een kostbare relikwie. De arme Schär werd uit koers gezet. Het deed mij denken aan een andere Zwitserse wielrenner: Thomas Wegmüller.

Thomas was een struise, bonkige hardrijder die van 1987 tot 1993 deel uitmaakte van het professionele peloton. Hij viel vooral  op door zijn tactloze aanvallen. Vaak trok hij vanuit de start van de koers al ten strijde, als je hem 100 meter gaf dan was hij vaak voor de hele dag vertrokken. Zijn vierkante rug plat op de bovenbuis, benen gemodelleerd en pompend als Schoonebeekse jaknikkers. Hoofd wat scheef getrokken, gezicht in een grimas, onderkaak voor de bovenkaak getrokken en een iets te grote en trendy Bollé bril op zijn forse neus. Honderden kilometers heeft hij zo voor het peloton uitgereden en zo nu en dan pakte hij een mooie overwinning.

Thomas Wegmüller als winnaar van de GP Wallonie in 1989.
FOTO: WIKIPEDIA

Thomas had nog een eigenaardigheid: hij was volgens mij de eerste renner die nooit een papiertje weggooide. Als hij tijdens de koers zijn taartjes uitpakte en oppeuzelde dan stak hij de verpakking zorgvuldig terug achter in zijn koerstrui. Alle andere renners in die tijd smeten de papiertjes, lege flesjes en overbodige bevoorrading zo ver mogelijk van zich af. Thomas reed in de finale van de wedstrijd rond met zijn zakken vol koersafval.

In 1988 verloor Thomas op een wel zeer schlemielige en (on)passende wijze Parijs-Roubaix. Natuurlijk was hij betrokken bij de eerste schermutselingen van de dag. En hij was in de finale nog steeds in de spits van de koers te vinden. Samen met de Belg Dirk De Mol reed hij naar de finish in Roubaix. Slag om slinger viel Thomas aan om de rappe De Mol kwijt te raken.

In het zicht van de finish werd hij vleugellam geslagen door een stuk zwerfvuil. Een grote plastic zak in zijn achterderailleur belemmerde verder alle versnellingspogingen. Zijn haperende, over de tandkransjes wippende ketting smoorde zijn ambities. Een fietswissel zou zeker hebben betekend dat hij kansloos was. Wanhopig het achterwiel opwippend en soms hangend aan de ploegleiderswagen, waar een mecanicien met gevaar voor eigen vingers het plastic probeerde te verwijderen, restte hem niets anders dan aan het achterwiel van De Mol te blijven hangen. Kansloos werd hij in de sprint verslagen.

De frustratie bij Michael Schär.

De gefrustreerde Schär schreef na zijn verwijdering uit de Ronde een emotioneel betoog gericht aan de UCI. In 1997 maakte hij als jongetje de passage van een Touretappe mee en ving een Polti-bidon op. Het kleinood werd jarenlang gekoesterd.

Het peloton herbergt vele Schärs en Wegmüllers. Weg met die malle UCI symboolregelgeving.

5 7 votes
Artikel waardering
Abonneren
Abonneren op
guest
1 Reactie
oudste
nieuwste meest gestemd
Inline Feedbacks
View all comments
Jan bakker
Jan bakker
05-04-2021 20:45

Mooi verwoord Theo als ervaringsdeskundige deskundige.