Mathieu van der Poel spot met alle wielerwetten

Bij de start op de Vigorelli wielerbaan in Milaan sprak Mathieu van der Poel over de eenvoudige eerste tweehonderd kilometer. Over de rugwind richting San Remo en de aangename temperatuur aan de bloemenriviera. Dat waren ingrediënten waarmee zijn ploeg hem twee dagen eerder alsnog wist te overtuigen om na een lange periode van blessureleed eerder dan gepland op deze 19e maart zijn eerste wedstrijd van het jaar te rijden.

Bijna zesenhalf uur later, 293 kilometer verder en een derde plaats in Milaan-San Remo rijker sprak ‘invaller’ Van der Poel niet over een mooie dag op de fiets, maar vooral over de teleurstelling van het missen van de overwinning. “Ik word ook al een jaartje ouder, dus dit is een gemiste kans”, concludeerde de Nederlander die iedere keer opnieuw bewijst dat hij een fenomeen is.

FOTO: LAPRESSE / RCS

Het is dat Gianni Vermeersch na de Tirreno-Adriatico ziek werd, anders had ‘MVDP’ donderdag nooit een telefoontje gekregen van de leiding van Alpecin-Fenix met het verzoek om naar Milaan af te reizen. Eigenlijk was het de bedoeling dat hij zijn rentree in de wielerweek Coppi e Bartal zou maken, zodat hij in deze Italiaanse vijfdaagse relatief rustig de nodige wedstrijdkilometers richting het Vlaamse werk kon maken.

De laatste weken voelden de trainingen weer goed aan. Conditioneel was hij in orde, al was er soms toch nog enige reactie in zijn onderrug wanneer hij meer dan 180 kilometer fietste. Hij erkende ook in Milaan dat de rugblessure soms nog opspeelt, maar dat hij goede hoop heeft dat hij er over enkele maanden helemaal van dit euvel verlost zal zijn.

Vanaf de vaak grauwe en vooral platte Po-vlakte zag hij na het passeren van de Passo del Turchino de zon aan de wonderschone bloemenriviera weer schijnen. In de wedstrijd voelde hij zich met de kilometer sterker worden en wist hij met twee deelnames in ‘La Primavera’ als ervaring dat het vooral verstoppertje spelen tot aan de voet van de Poggio is.

Misschien maakte hij vervolgens op de meest roemruchte klim van Milaan-San Remo wel de meeste indruk van de dag. Tadej Pogacar ging op de Poggio ietwat onstuimig met zijn krachten om. Hij plaatste vier demarrages waarmee hij nooit een grotere kloof dan 15 meter wist te slaan. Wellicht had hij (ondanks de tegenwind op de klim) beter alles in één vernietigende versnelling op 800 meter van de top kunnen steken. Dé plek waar de lenteklassieker al zo vaak is beslist.

FOTO: LAPRESSE / RCS


Nu was het Søren Kragh Andersen die daar de felste demarrage bergop in zijn benen had, waarop alleen Pogacar op zijn tandvlees kon reageren. En achter dit tweetal bleek topfavoriet Wout van Aert niet direct in staat om de kloof te overbruggen. Achteraf concludeerde de Belg dat hij té veel energie had verspeeld door te reageren op alle eerdere aanvallen van Pogacar. Juist op dit moment (5,9 kilometer van de streep) toonde Mathieu van der Poel hoe sterk hij was, door met overschot over te nemen van Van Aert en het gat naar de twee koplopers vrij makkelijk te overbruggen. Dat was het bewijs dat ‘MVDP’ definitief terug aan de top is.

Dat Van der Poel achteraf baalt van zijn derde plek valt te begrijpen. Vrij gemakkelijk won hij de sprint van de groep om de laatste podiumplaats. Natuurlijk verdient Matej Mohoric alle credits. Zijn demarrage (4,4 kilometer van de streep) en verdere afdaling van de Poggio waren heel indrukwekkend. En zijn ploeg Bahrain Victorious heeft slim een extra wapen aan zijn fiets voor de afdaling toegevoegd door een zadelpen met een dropper post vanuit de mountainbike-wereld te installeren.

Natuurlijk had Van der Poel de pech dat in de straten van San Remo, na de afdaling van de Poggio, achter Mohoric acht eenlingen (waarbij ook nog Jan Tratnik als ploegmaat van de koploper) zaten, waarbij niemand echt de kastanjes voor een ander uit het vuur wilde halen.

Met de derde plaats is Van der Poel de eerste Nederlander na Frans Maassen in 1989 (tweede achter Laurent Fignon) die op het podium van Milaan-San Remo staat. Het geeft aan hoe bijzonder deze prestatie is, al zat dit historische feit hem gestolen kunnen worden.

Zijn optreden is het eerste Monument van het jaar mag voor Van der Poel echter wel een overwinning op zichzelf zijn. Na een lange periode van blessureleed kon hij in de eerste de beste wedstrijd van het jaar direct op zijn vertrouwde niveau rijden zonder veel last van zijn onderrug te hebben.

FOTO: LAPRESSE / RCS


Opnieuw heeft de zwarte diamant van Alepcin-Fenic met alle wielerwetten gespot. Er wordt beweerd dat je voor een Monument koersritme nodig hebt. Al speelde Francesco Moser in 1984 ook al met deze wielerwijsheid. ‘Checco’ had in het jaar dat hij ook het werelduurrecord verpulverde alleen Milaan-Turijn in de benen voordat hij naar de zege in San Remo soleerde. Hij sloeg in de aanloop de Tirreno over, maar trainde wel iedere dag op het parcours van de Italiaanse rittenkoers. Een dag passeerde hij zelfs, met dikke wielerkleding aan, op een fietspad het hele peloton door zo’n vijf kilometer sneller dan de renners met een rugnummer te rijden.

Van der Poel heeft in zijn eerste het beste optreden van 2022 ook opnieuw bewezen een fenomeen te zijn. Ondanks de teleurstelling van de gemiste overwinning zal hij enorm veel vertrouwen hebben opgedaan richting het Vlaamse werk. Natuurlijk is Milaan-San Remo een veel makkelijkere koers dan ‘Vlaanderen’ waar je na iedere bocht vol moet optrekken. En ook het geduw, gewring, de steile ‘kaskes’ en de kasseien zullen fysiek voor een heel ander gevoel in zijn (onder)rug zorgen.

Maar Mathieu van der Poel is een speciale, die tijdens zijn hoogtijdagen alle wetmatigheden aan zijn laars lapt. Zijn ‘onverwachte’ terugkeer aan de top is voor de wielersport een zegen.

0 0 votes
Artikel waardering
Abonneren
Abonneren op
guest
0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments