Wielerverslaggever De Telegraaf 1970-1986
Kletsnat lagen de straten van Kopenhagen gereed voor de ontvangst van het peloton van de Tour de France. Honderdduizenden Denen trotseerden het rotweer en maakten zich op voor de verwachte triomftocht van wereldkampioen Ganna. Of zou het toch Wout van Aert worden? En toen was daar Yves Lampaert, 31 jaar inmiddels een meer dan degelijke coureur uit Ingelmunster, maar toch altijd in de rol van knecht. Maar de knecht werd eindelijk even een kampioen. Hij klopte de complete wereldtop en pakte de eerste gele trui. De Tour de France 2022 was begonnen met een sensatie. Dus de brief gaat naar de man die dat flikte.
Beste Yves,
Precies 917 seconden waren er nodig om van een al meer dan gewone carrière uit te bouwen naar kampioenenstatus. Dit was de overwinning waar je al zo lang naar verlangde Yves, maar het was ongetwijfeld ook de overwinning die jij het minst verwachtte. Wat waren die emoties in die hotseat prachtig. De twijfel: … gaat het echt gebeuren? Het ongeloof. De blijdschap. Alles vocht om voorrang en het was je gegund. Het was ook het moment waarop het beroerde klassiekerseizoen van Quick Step met één klap van tafel werd geveegd. Je zette het team neer waar het al jarenlang exclusieve rechten op laat gelden: aan de top.
Hoe ging dat eigenlijk daar in die kleddernatte straten van Kopenhagen? Elke ploegbaas had zich laten verleiden door de weermannen die het zeker wisten: vrijdag 1 juli is het om vier uur nog droog, maar later gaat het regenen. De natuur had niks te maken met die voorspellingen. Regen kletterde al om een uur of drie uit de asgrauwe hemel, maar toen stond de startlijst al vast. Alle kampioenen waren vooraan neergezet om zo het drama van een stevige regenbui tijdens dat stiefkwartier knallen door de straten van de Deense hoofdstad te ontlopen.
We zagen gespannen koppies. Het strakke hoofd van Mathieu van der Poel gaf bij de start al aan wat hij van plan was en wat hij wilde: de jacht op de gele trui was geopend. Maar Poepoe stapte na 15 minuten en 31 seconden van zijn fiets met een slecht gevoel. De benen wilden niet doen wat het hoofd hen beval. Ongetwijfeld was dat de prijs van weken zonder koersen, nadat hij de Ronde van Italië had uitgereden. Mathieu was de bergen in gegaan. We zagen hem op zijn mountainbike fullspeed door een bos razen. Zo maakte hij zijn hoofd leeg van de dagelijkse beslommeringen: trainen, trainen en nog eens trainen. Hij laste uren van plezier in. Momenten die hij zelf zo leuk vond. Maar in de straten van Kopenhagen kwam hij misschien net tekort wat zo mooi ‘koersritme’ wordt genoemd.
Ik vond trouwens dat hij het uitstekend deed. Scherp door de bochten. Haardun langs de afzettingen. Het zag er allemaal prima uit en dat was het ook. Hij liet weer even zien wat voor bijzondere coureur hij is, maar vier specialisten waren te rap voor hem. Dat was natuurlijk geen schande.
Het supertrio van de timetrial ging vlak achter elkaar van start. Ganna in zijn regenboogtrui voorop. Een minuutje later Wout van Aert. En zestig seconden na hem Tadej Pogacar die volledig ontspannen aan de start zat alsof hij naar de supermarkt ging om een pond suiker te kopen. Dit waren de mannen die het geel zouden verdelen. Dat wist iedereen. Natuurlijk Roglic en Vingegaard telden ook mee, maar de Olympische kampioen was al binnen en hij was drie seconden trager dan Van der Poel, wat gelijk het niveau van de prestatie van Mathieu aan gaf. En Jonas Vingegaard was aangedreven door de golven van enthousiasme van zijn landgenoten zelfs nog een seconde rapper dan zijn ploegmaat na een fenomenale tweede helft van zijn race.
Tja, en toen kwam jij, Yves. De regen kletterde niet meer op de straten, maar ze waren nog steeds drijfnat. Er lagen plassen. Het was uitkijken geblazen in de bochten. Bisegger was al twee keer onderuit gegaan op die spekgladde witte strepen. Iedereen wist dat het gevaar in elke bocht lag en er waren er twintig. Halverwege reed je op topniveau: Twee seconden achter Van Aert, één tel trager dan Ganna. Moyenne 52 km. 334 tegen Van Aert 52 km 566 en Ganna 52 km 450. Wilfried Peeters schreeuwde: ‘Je rijdt voor de overwinning.’ Tom Steels vuurde je aan. Je voelde de fantastische stamp waarmee je op de lange rechte stukken vooruit schoot en vervloekte die glijbanen in de bochten die het ritme steeds braken. Maar het was maar een gevoel, een gevoel van twijfel dat eigenlijk overbodig was.
De ploegbazen hadden het goed gezien; Yves Lampaert, 31 jaar, vader van een zoontje, was op weg naar iets groots. En dat toonde je in de tweede helft van deze 13,2 kilometerlange race. Het stuk met rottige bochten, waarin de techniek van het grootste belang was. Daar, in die laatste 6600 meter, overtrof je iedereen. Je was de enige die zijn uurgemiddelde boven de 51 kilometer per uur handhaafde: 51 km. 317. Van Aert’s snelheid viel ver terug: 50 km. 553 en Ganna zakte nog verder weg: 50 km 126. Dit was een prachtdemonstratie van kunde, maar vooral ook van lef. Wat een overwinning! En jouw emoties waren net zo fraai.
Dan waren er natuurlijk nog de klassementsmannen. Deze 13.200 meters gaven onmiddellijk inzicht in de krachtsverhoudingen. Tadej Pogacar lag halverwege op 7 minuten en 37 seconden vijf tellen achter zijn voornaamste concurrent Roglic. Ongetwijfeld kreeg hij dat door via zijn oortje en het gevolg was dat de tweevoudige Tourwinnaar het gaspedaal diep indrukte. Hij kon ’s avonds op zijn bed met een gerust hart door de uitslag bladeren. Hij had zijn eerste klap alweer uitgedeeld: Vingegaard en Roglic op 8 en 9 seconden, Adam Yates op 16 seconden, Geraint Thomas op 18 sec., Vlasov op 24 sec., Martinez op 37 sec. Bardet op 38 sec. en de rest van de mannen met klassementsambities op veel grotere achterstand. Waar gaan die dat goed maken? Het staat wel vast dat dat een helse tour gaat worden.
En dan nog even iets over jouw mooie gele trui, Yves. Ik zie je morgen zomaar in dat shirt werk verrichten voor Fabio Jakobsen die er natuurlijk voor kan zorgen dat er belangrijke tijdvergoeding op de meet voor de concurrentie wordt weg gehaald. Die trui van jou zal ongetwijfeld ook de moraal in de ploeg naar topniveau hebben gebracht. Ik ben benieuwd wat dat gaat opleveren. Met Van Aert en ex-wereldkampioen Mads Pedersen binnen schootsafstand zal het spannend worden als het op een spurt uitdraait. Er liggen 10, 6 en 4 seconden op de streep en de marges zijn minimaal. Wout heeft een tweede plek nodig om de trui over te nemen. Dus dat kan een zinderende spurt worden.
Ik gun je nog wel een dagje in het geel. Dat heb je na die demonstratie in Kopenhagen wel verdiend.