De jacht naar groen

Ron Couwenhoven

Wielerverslaggever De Telegraaf 1970-1986

Al meer dan een jaar staat Peter Sagan droog: geen enkele overwinning. Deze Tour spurtte hij vijf keer voor de eerste plaats: vijf keer geklopt en tot overmaat van ramp deze dag in Poitiers ook nog gediskwalificeerd. De drievoudige wereldkampioen verkeerd in een crisis. Voor het eerst in acht jaar dreigt hij het puntenklassement van de Tour de France niet te winnen. De groene trui was zo’n beetje zijn privé-bezit geworden, maar in deze september-Tour is alles anders. Sam Bennett is een uiterst serieuze bedreiging. Zijn er nog kansen voor Peter Sagan, al meer dan tien jaar de meest spraakmakende kampioen in het peloton? Een brief aan hem is dus wel op zijn plaats.

Beste Peter,

Eerst even de spurt van vandaag, elfde rit, aankomst in Poitiers. Je zat in het wiel waar je moest zitten: dat van Sam Bennett. Je deed alles goed tot dat Clément Venturini over rechts tussen jou en het hek door spurtte. Twee, drie pedaalstoten moest je laten lopen. Weg was jouw topsnelheid. Je moest het wiel van de groene trui los laten, maar je passeerde Venturini en kwam in het zog van Wout van Aert. Je gooide jezelf in het onmogelijke gat tussen Wout en het hek. Een fikse schouderduw was nodig om voldoende ruimte te creëren. Snelheid 62 kilometer per uur. Van Aert hoefde geen pedaalstoot in te leveren, maar toch … Het kostte hem ongetwijfeld net dat beetje snelheid die nodig was om te winnen.

Midden op de weg spoot Caleb Ewan in de slotmeters in de hoogste versnelling voorbij Sam Bennett. De finishfoto was nodig om de volgorde te bepalen: 1. Ewan, 2. Sagan, 3. Bennett, 4. Van Aert. De vier punten, die je op Sam verloor in de tussenspurt van Les Grands Ajonc na 108 kilometer, waren weer gecompenseerd. Voor eventjes tenminste, want de jury had niet lang nodig om zich uit te spreken over de ongeoorloofde schouderduw die je Van Aert gaf: diskwalificatie, dertien strafpunten en terug gezet naar de 84ste plaats. Weg waren de punten die zo broodnodig waren om de aansluiting met Bennett te houden. Plotseling keek je tegen een verschil van liefst 68 punten aan. Kan dat nog wel goed gemaakt worden voor Parijs? Dat lijkt een moeilijk verhaal te worden.

Tot nu toe trad je in deze Tour vijf keer aan in een massasprint. En vijf keer werd je geklopt. Wat opvalt is dat je alle keren zonder sprinttrein deed. Hulp van jouw Bora-Hansgrohe ploeg was er niet in de sprints en op weg naar Poitiers besloot Lukas Pöstlberger in de slotkilometers voor eigen glorie te gaan in plaats van een helpend handje toe te steken. Dat zegt mijns inziens wel wat over de onderlinge verhoudingen binnen jouw Bora-ploeg. Niet iedereen lijkt op dezelfde lijn te zitten. Hij slaagde niet, want Bob Jungels en Kasper Asgreen kwamen aan zijn wiel. Twee mannen van Deceuninck en zij besloten te proberen hun overmacht in winst om te zetten, wat ook een mission impossible bleek.

Zo werd het dus een massasprint. Het was al de dertiende waarin je sinds jouw seizoenstart op 26 januari in het verre San Juan in Argentinië terecht kwam. En nooit leverde dat het resultaat op waar je achteraan zit: winnen. Dat is alweer meer dan een jaar geleden dat je dat deed. Toevallig ook in de Tour op 10 juli 2019 toen de finish in Colmar lag. Je had dat seizoen 71 koersdagen en kwam maar tot vier overwinningen. In Colmar dus de laatste.

Het is inmiddels wel duidelijk dat de eens zo machtige eindsprint van Peter Sagan tot het verleden behoort. Het sprankelende is er af. In je hele optreden trouwens. Is dat soms terug te voeren op het trieste einde van jouw huwelijk? Het lijkt er veel op. Ook in de tussensprints in de Tour, waarin je jarenlang de groene trui veilig stelde, word je steeds weer geklopt. En ook daar mis ik de hulp van jouw ploegmaats.

Dat gaat bij Sam Bennett anders toe. Jacob Morkov is zijn lead-out en die spurt ook overal volop door. Zo zette hij zich – net als vandaag in Les Grands Ajonc – waar hij in het kielzog van Bennett derde werd en nog extra twee puntjes voor jou wegroofde. Voor Bennett moeten het extra mooie dagen zijn, want drie jaar lang hield Bora-Hansgrohe hem buiten de Tour en nu bewijst hij in dienst van Deceuninck-QuickStep ondubbelzinnig dat hij daar wel thuis hoort. De vraag is natuurlijk: zijn er nog kansen om dat immense gat van 68 punten te dichten voor Parijs.

Die zijn er toch nog wel. De spurt in Poitiers was voorlopig de laatste kans voor de sprinters. Morgen is er wellicht al een kans in de rit naar Sarrans door de heuvels van het Centraal Massief, maar de tussensprint is al na 51 kilometer in Le Dorat na allemaal vlakke wegen. Vrijdag is er nog een kans in de tussensprint die na een paar bergen ligt waar jij wellicht in de frontlinie overheen kan komen, maar Bennett niet. Ook in de rit naar Lyon zijn er mogelijkheden, maar dan is het wachten geblazen tot rit nummer 19 naar Champagnole als de tocht door laag gebergte gaat en de tussensprint in Mourmans na een helling ligt die jij moet aankunnen, maar voor Bennett vermoedelijk te veel is. En tenslotte zijn er natuurlijk de sprints op de Champs Elysées die weer in het voordeel van de groene truidrager zijn.

Veel zal afhangen van de inzet van jouw ploeg. In de waaieretappe naar Lavaur reden jullie alle spurters uit het wiel. Die tactiek zal ook van toepassing moeten zijn in een paar van de ritten die ik hiervoor opsomde. Bennett moet gelost worden voor de tussenspurts er aankomen. Dat kan een boeiende gevecht worden. Maar dan moeten de neuzen bij Bora wel allemaal dezelfde kant opstaan. Je hebt ongetwijfeld nog steeds de macht om op zware parkoersen vooraan te eindigen. Dat bewees je dit seizoen nog met de vierde plaats in Milaan – Sanremo na de razendsnelle beklimming van de Poggio. Het kunnen dus nog boeiende dagen worden in het gevecht om de macht in het puntenklassement, want ik ga er van uit dat jij je niet zonder slag of stoot zal neerleggen bij een nederlaag.