Viva Laruns voor Roglic

Ron Couwenhoven

Wielerverslaggever De Telegraaf 1970-1986

Drie jaar geleden pakte hij zijn eerste Touretappe in Laruns. Vandaag greep hij daar zijn eerste gele trui. Het Pyreneeëndorp is Primoz Roglic gunstig gezind. Meet zijn Jumbo-Visma-maten maakte hij ook gelijk korte metten met de off-day van zaterdag. Het team marcheerde op de flanken van de Marie Blanque zoals het hoorde. En de kopman maakte het werk dit keer wel af. Dus ik schrijf mijn dagelijkse brief aan de nieuwe gele truidrager in de Tour de France.

Beste Primoz,

Nou Primoz, het zal wel feest zijn in Slovenië. Twee renners in koers: Tadej Pogacar, de nationale tijdritkampioen, winnaar van de rit. Primoz Rogliz, de nationale kampioen op de weg, tweede en nieuwe gele truidrager in de Tour. Mooier kan het haast niet. Al dat feestgedruis is natuurlijk mooi, maar de Ronde is natuurlijk nog maar halverwege en als we naar het klassement kijken dan zien we dat er na vijf ritten met cols boven de 1500 meter nog steeds zeven renners binnen een minuut staan. Daarbij mogen we ook niet vergeten dat jouw voorsprong op de nummer twee van het klassement volledig is opgebouwd met de 21 seconden tijdvergoeding die je in deze eerste negen dagen pakte. Egan Bernal, de Tourwinnaar van vorig jaar, verloor dus eigenlijk nog geen seconde op jouw.

Maar wat wel van belang is, is dat Ineos – Grenadiers van de Colombiaan van aanzienlijk minder gehalte is dan in 2019. Drie kilometer onder de top van de Marie Blanque zaten er nog 22 man bij elkaar. George Bennett bepaalde het tempo. Sepp Kuss en Tom Dumoulin waren nog steeds present en jij had nog geen trap te veel hoeven geven in een zware rit waar jullie aanmerkelijk beter opereerden als ploeg dan een dag ervoor. Met vier man was er duidelijk overwicht in die elitegroep.

Egan Bernal had Richard Carapaz nog bij zich. Bauke Mollema en Richie Porte vertegenwoordigden Trek. Astana had Miguel-Angel Lopez, Harold Tejada en Ion Izagirre nog vooraan. Rigoberto Uran kon nog op Sergio Higuita rekenen. Mikel Landa had Damiano Caruso nog bij zich. De rest zat geïsoleerd.

Marc Hirschi, net 22 jaar geworden, was druk bezig zijn enorme talent te tonen in een solo die liefst 90 kilometer zou duren. Hij reed daar op drie kilometer onder de top van de steile killercol nog 2 minuten en 5 seconden vooruit. Pogacar viel er aan en weg waren vrijwel alle klassementsmannen. Jij wist wat je te doen stond. Je pikte aan bij jouw landgenoot. Maar nu reed je volop met hem mee en bleef je niet in jouw hok zitten, zoals je zaterdag na de eerste aanval van Tadej wel deed. Bernal, Landa en Romain Bardet waren ook mee. Nairo Quintana miste de goede trein, maar hield net als Mollema de schade uiteindelijk beperkt tot slechts 11 seconden.

Gele truidrager Adam Yates ging er af. Zaterdag had hij al moeite om te volgen. Hij zat alleen in de groep van 22 en had op de top al 1 minuut en 5 seconden aan zijn broek. Er volgde een helse afdaling naar Bielle, tien kilometer verder. Ik geef de cijfers even. Hirschi verrichtte er een klein wonder door voor jullie luxe groep te blijven. Hij had op de top nog maar 15 seconden over, maar haalde in de afdaling topsnelheden van 84,3 kilometer per uur! Zijn uurmoyenne was in die tien kilometer 69,5 kilometer per uur. Indrukwekkende cijfers, maar het bleek niet genoeg.

Van Bielle naar de streep was het nog acht kilometer. Jullie zagen hem rijden en op twee kilometer van het spandoek gebeurde het onvermijdelijke. Hirschi werd gegrepen. Hij spurtte toch nog volop mee, maar Pogacar en jij waren sneller. Zo onrechtvaardig kan wielersport zijn. De jonge Zwitser van Sunweb stond het huilen nader dan het lachen.

In de dolle jacht naar Laruns zat Mollema in groep twee met ploegmaat Porte, met Bardet, met Uran en nog een paar kanonnen. Het gat was nauwelijks honderd meter, maar ze konden het niet dicht krijgen. Wat een spectaculaire jacht! Twee dagen racen in de Pyreneeën hebben geen antwoord gegeven op de vraag wie de voornaamste kandidaat voor het geel in Parijs is. Wel zijn er weer een paar man afgevallen.

In de eerste plaats Yates die in de groep Dumoulin op 54 seconden binnen kwam. Hij staat op 62 tellen, maar waar kan hij die weer goed maken? Nergens lijkt me. Miguel Angel Lopez zat ook in dit ensemble. Net als Enric Mas en Carapaz. Het tijdverlies lijkt niet groot, maar in het klassement staan ze allemaal al op meer dan een minuut. Voor Emanuel Buchmann, de nummer vier van vorig jaar, gingen de boeken dicht. De Duitser begon gewond aan de Tour en kreeg vandaag de rekening gepresenteerd: 4 minuten en 12 seconden verloren.

Het gevecht om het geel spitst zich duidelijk toe tot de top zeven. Bernal natuurlijk. Guillaume Martin, tot nu toe de verrassing van deze Tour. Bardet, Quintana en Uran, die allemaal op een half minuutje staan, en natuurlijk Tadej Pogacar, die 44 seconden achter staat, maar als onvervaarde aanvaller de voornaamste uitdager lijkt. Wat blijft is het overwicht van jouw ploeg. Een belangrijke factor.

We zagen deze dag ook het drama Fabio Aru. In het tumultueuze eerste uur, waarin maar liefst 48,2 kilometer werd afgelegd, haakte de voormalige winnaar van de Vuelta al vroeg af. Hij harkte eenzaam verder voor de bezemwagen. Geen enkele ploegmaat wachtte hem op. Ze wisten dat dat vergeefse moeite was. De camera’s van France 1 vonden hem natuurlijk wel. Aru was er met al zijn leed niet blij mee. Hij kon die kerels op die motor wel vervloeken. Heet was duidelijk dat hij aan zijn laatste kilometers in deze ronde bezig was. Fabio stapte af. Dat zat er natuurlijk dik in.

De mannen zochten ook Thibaut Pinot op. De rugpatiënt van Groupama meldde zich zowaar in de golg van aanvallen die in de eerste uur het peloton terroriseerde. Het bleek overmoed. Zodra de weg begon te stijgen op de steile wand van de col de la Hourcère met percentages van tien tot dik elf procent begon zijn rug weer op te spelen. Net als Aru haakte hij eenzaam en alleen af. Hulp voor de kopman was door de ploegleiding kennelijk verboden. Maar de Fransman verrichtte nog een huzarenstukje. In de lange afdaling van de col de Soudet sloot hij zowaar weer aan bij het voorste peloton, dat aan de voet van de Marie Blanque weer uit dik zeventig man bestond. Hij reed uiteindelijk als 35ste (!) over de meet met een achterstand van maar negen minuten.

En wat te zeggen van Julian Alaphilippe, de gele truidrager van de eerste dagen: 160ste in de bus op een half uur! Wat is er loos met hem? Deceuninck-manager Patrick Lefevere had zaterdag nog een klaagzang aangeheven in de Vlaamse pers: ‘Als ik Yates in het geel zie, denk ik steeds: die trui is van Julian.’ Met verwijzing natuurlijk naar de twintig seconden straf die hem feitelijk door zijn eigen verzorgers werden aangesmeerd. Maar goed, daar zal Patrick na deze twee rampdagen in de cols wel van genezen zijn.

Maar goed Primoz, daar heb jij allemaal niks mee te maken. De eerste negen dagen worden door jullie prima afgesloten: drie ritzeges en de gele trui. Mooier kan het haast niet.