Vraagtekens over Roglic

Johan Bruyneel

10 jaar Profwielrenner

13 jaar Ploegleider/Teammanager van US Postal, Discovery, Astana en RadioShack

Waarom kiest Primoz Roglic niet voor de aanval op de Col de Peyresourde? Dat is de vraag die ik me stel na de eerste rit in de Pyreneeën. Wanneer je je ploeg zo hard laat werken en voor een schifting laat zorgen op de voorlaatste klim, de Port de Balès, dan verwacht je vervolgens op de slotcol een groots offensief van de kopman. Roglic heeft na al het vele werk van zijn al zijn ploegmaten alleen maar defensief gekoerst en moet zelfs toezien dat zijn landgenoot Tadej Pogacar een kleine minuut terugpakt.

Vraagtekens
Dat roept vraagtekens op. Kende Roglic gewoon een slechte dag of is de Sloveen de meest koele kikker en berekende renner van het peloton? Als ik naar de gekozen tactiek van Jumbo-Visma kijk, dan ben ik geneigd het eerste te zeggen.

Anderzijds, als ik zie hoe gemakkelijk Roglic achtereenvolgens op de eerste aanval van Pogacar en later op een felle demarrage van Nairo Quitana reageert, dan krijg ik toch de indruk dat hij gewoon goed is maar het nog te vroeg acht om de gele trui te omarmen.

Maar waarom laat je dan je ploeg zo hard werken? De wijze hoe Jumbo-Visma op de Balès het initiatief in handen neemt, duidt erop dat ze een duidelijk plan voor deze rit hadden. Je kunt echter wel een plan hebben, maar dan moet je er ook zeker van zijn dat de manschappen daar goed genoeg voor zijn. Ik denk dat het verstandiger was geweest wanneer de ploeg de beste krachten had gespaard tot op de Peyresourde en daar pas met Wout van Aert aan haar raid was begonnen.

Exceptioneel
Het werk dat Amund Grondahl Jansen, Tony Martin en Robert Gesink op de Balès deden was goed. Vervolgens neemt de ongelooflijk sterke Van Aert het initiatief over, waarmee duidelijk wordt dat de ploeg een grote schifting in het klassement wil maken. Van Aert bereikt in deze weken een exceptioneel hoog niveau.

Bergop blijkt hij in deze dagen zelfs sterker dan de klimmers in zijn team. Niet alleen George Bennett valt weg, maar ook Sepp Kuss wordt verrassend snel gelost. Als de Amerikaan nog last heeft van zijn val van enkele dagen geleden dan had dit beter ingeschat moeten worden. Je kunt wel een plan hebben, maar je moet ook zeker weten dat je manschappen dit kunnen uitvoeren.

Het moordende tempo van Van Aert breekt ook een van de kopmannen op. Tom Dumoulin zakt op de Balès in de elite-groep naar achteren en je ziet aan zijn houding en gelaat dat hij zich niet meer optimaal voelt. Dit zal de twijfels over zijn vorm, waar hij eerder al op Orcières-Merlette over sprak, verder gevoed hebben.

Dumoulin
Op het eerste deel van de Peyresourde neemt Dumoulin het initiatief over en dunt de eerste groep verder uit. Daarmee wordt ook duidelijk dat de Limburger zich wegcijfert en zijn eigen klassement opoffert. Ik vind dit vreemd. Was het nodig dat Dumoulin hier aan de boom bleef schudden? Wanneer hij beter zijn krachten had verdeeld, had hij waarschijnlijk bij een eerder groepje kunnen finishen en zo wellicht een kleine minuut minder verspeeld. Dan blijft hij een factor in het klassement.

Alles duidt er in de eerste kilometers van de Peyresourde nog op dat Roglic gelanceerd gaat worden. Ik denk ook dat Jumbo-Visma vooral Egan Bernal wilde testen om te kijken of ze de Colombiaan uit het klassement kunnen rijden. Hoewel Bernal nog lang niet aan zijn niveau van 2019 zit, breekt hij niet. Al heeft Roglic het hem op de Peyresourde ook geen moment moeilijk gemaakt.

Nergens heeft de Sloveense kampioen een aanval ingezet. Wanneer je afscheid van zo’n belangrijke concurrent kunt nemen, dan mag je nooit die kans laten liggen. Al verdient Pogacar alle lof. Hij verpulvert met 24 minuten en 35 seconden het record van Aleksandr Vinokourov en Iban Mayo uit 2003 op de Peyresourde met maar liefst 45 seconden (!) . Dat geeft aan hoe hoog het niveau in deze Tour is.

IJzersterk
Liefst acht en een halve dag heeft Jumbo-Visma een ijzersterke indruk in deze Tour de France gemaakt. Maar vanaf het moment dat Dumoulin naar rechts stuurde op de Peyresourde heeft het de dominantie in deze ronde uit handen gegeven. Ik geloof nog altijd in de kracht van Roglic. Al begin ik nu te twijfelen of hij wel zo almachtig sterk is als iedereen hem de afgelopen weken heeft ingeschat.

Het niveau aan de top van het klassement is hoog en iedereen is nog enorm aan elkaar gewaagd. De eerste dertien renners in het klassement komen uit dertien verschillende ploegen. Van de tweestrijd tussen Jumbo-Visma en Ineos – Grenadiers is allang geen sprake meer. Dat betekent dat we een ongekend open Tour de France kennen.

Al verwacht ik nu dat Dumoulin als superknecht een belangrijke sleutelrol voor Roglic in handen heeft. Verlost van de druk van het co-kopmanschap kan hij nu vrijuit gaan koersen. Als ze hem tactisch slim inzetten blijft Roglic (en Jumbo-Visma) dé te kloppen ploeg. Al weten we na een dag in de Pyreneeën ook dat vooral Pogacar en Quintana het vermogen hebben om de Tour op z’n kop te zetten.