UCI-jury: Schaam U

Raymond Kerckhoffs

Consultancy, content and media expert in Pro-Cycling

raymond@cyclingopinions.com

Zelden heb ik zo’n apocalyptische weersomstandigheden meegemaakt als gistermiddag op de top van de Col de Porte waar de tweede rit van het Criterium du Dauphiné finishte. Primoz Roglic had zijn meesterstuk al opgevoerd, toen de laatste renners in de slotkilometer de zondvloed over zich heen kregen. Op deze Chartreuse-klim geselden grote hagelstenen hun lichamen. Ruim tien minuten lang vielen grote ijsklonters uit de lucht. Renners, maar ook publiek, liepen door dit natuurgeweld verwondingen en talrijke blauwe plekken op. Iedereen had zo in de Ark van Noach willen stappen.  

Tony Martin besloot van de fiets te stappen. Eerst schuilde hij onder een luchtbed samen met een jonge Jumbo-Visma-fan. Vervolgens hielp de Duitser het mannetje de heuvel op, om zich daar onder de bomen enigszins te beschermen. Zelfs voor de ‘Panzerwagen’ waren deze omstandigheden te extreem.

Tot ieder grote verbazing was de Italiaanse voorzitter van de UCI-jury na afloop onverbiddelijk: Tony Martin was buiten tijd en moest dus de Dauphiné verlaten. Een uur lang is Jumbo-Visma ploegleider Grischa Niermann de discussie met de jury-voorzitter aangegaan, die overigens alleen in het Frans wenste te communiceren. Het argument van het ‘Extreme Weather Protocol’ werd door de jury in eerste instantie weggewuifd. Dat zou niet gelden als de eerste renners zijn gefinisht.

Pardon? Betekent dit dat de renners in de ‘bus’ vogelvrij zijn en dat er bij veranderende extreme weersomstandigheden geen enkele gratie voor hen is? Jumbo-Visma kreeg te horen dat Tony Martin een risico had genomen om buiten tijd te komen door te gaan schuilen. Een bizarre redenatie. Je kunt het eigenlijk nauwelijks gekker verzinnen. Dit betekent dat de afgevaardigde van de internationale wielerunie UCI wil dat renners in een gevaarlijk noodweer een risico moeten nemen wanneer ze op tijd binnen willen zijn. Dat Tony Martin aan zijn gezondheid dacht en juist geen risico’s wilde nemen door te gaan schuilen was dus een verkeerde gedachte?

Uiteindelijk heeft Niermann de jury weten te overtuigen dat het totaal onbegrijpelijk zou zijn wanneer Tony Martin om deze drogreden uit koers zou worden genomen. De 35-jarige viervoudig wereldkampioen tijdrijden kan vandaag gelukkig weer starten.

Toch maakt deze hele discussie duidelijk dat er structureel iets mis is binnen de UCI-jurykorpsen. Laat ik vooropstellen dat er zeker kundige en menselijke juryleden zijn. Waar het misgaat is het consequent uitvoeren van de regels. Al jaren pleit ik voor een professioneel jurykorps in de WorldTour-wedstrijden. Niet personen die jaarlijks vijf tot tien ‘uitjes’ naast hun vaste baan hebben. Nee, juryleden die het hele jaar wedstrijden volgen en voor wie dit hun beroep is. Daarbij moet er nauwkeurig van wedstrijd tot wedstrijd naar de samenstelling van het jurykorps worden gekeken. Er moet minimaal een oud-coureur bij de regelhandhavers zitten, die de normen en waarden in het peloton begrijpt.

Ook de tumultueuze sprint tussen Fabio Jakobsen en Dylan Groenewegen in de eerste rit van de Ronde van Polen moet voor de UCI-jury een belangrijk leermoment vormen. Het van de lijn afwijken van Groenewegen kan ab-so-luut niet, maar nog veel te vaak wordt dit door de jury door de vingers gezien. Alle sprinters weten wat het is om de spreekwoordelijke deur dicht te doen. En zij weten ook dat 95% van de opkomende mannen op zo’n moment besluit om in de remmen te knijpen. Dit zou nooit het geval zijn, wanneer er al jarenlang consequent was opgetreden tegen deze overtreding. Iedereen roept nu moord en brand. Nu is de daad ineens super erg, doordat de gevolgen groot zijn. Bij verkeerslichten is door rood rijden consequent verboden. Hoe belachelijk zou het zijn wanneer je alleen bestraft zou worden wanneer er door het negeren van het rode licht een ongeluk ontstaat. Toch lijkt dit op de regelgeving in het wielrennen…

Met vaste, professionele juryleden op WorldTour niveau kun je veel consequentere beslissingen gaan nemen. Deze professionals kunnen ook op zoek gaan oplossingen om de sport veiliger te maken. Waarom kent een finishstraat niet in de laatste 200 meter een aantal rechte lijnen? Hierdoor wordt iedere afwijkende beweging van een sprinter direct zichtbaar.

Dan hebben we het nog niet eens over de aflopende finishstraat en de dranghekken. Wil de wielersport naar een hoger niveau gaan, dan is er uniformiteit in de WorldTour nodig. Bij alle wedstrijden op dit hoogste platform moet de organisatielat op een veilige hoogte liggen. Kan een organisatie hieraan niet voldoen, dan hoort deze koers niet thuis op de WorldTour. Zo gek is dat toch niet? Een vast, professioneel jurykorps is in mijn ogen de eerste stap naar deze uniformiteit.