Dapper interview van Groenewegen

Ron Couwenhoven

Wielerverslaggever De Telegraaf 1970-1986

De wielerwereld is in shock. Twee dagen geleden alweer leidde een frontale botsing tot de gruwelijke val van Fabio Jakobsen in het verre Poolse Katowice. Zijn verwondingen waren gruwelijk. Eduard Prades van Movistar werd weg gedragen met een gebroken nekwervel. Damien Touzé van Cofidis brak een vinger en Marc Sarreau van Groupama-FDJ moest opgeven met een heftige schouderblessure. Dylan Groenewegen was de dader met zijn ongeoorloofde manoeuvre om vlak voor de streep het gat tussen hem en het hek af te sluiten. Hij week veel te veel van zijn lijn. Zelf stortte hij ook met tachtig kilometer per uur ter aarde: sleutelbeen gebroken.

Vrijdag zat hij met zijn arm in een mitella tot aan zijn enkels aangeslagen voor de camera van de NOS. Daar was in zijn gemoedstoestand moed voor nodig. Veel moed. Ik had er veel respect voor. Vandaar deze brief aan Dylan Groenewegen.

Beste Dylan,

Half Europa heeft zijn woede over jou heen gestort. Stil en zwijgend had je in een hoek kunnen gaan zitten. Maar je deed het niet. Je ging in op het verzoek van de NOS jouw verhaal voor de camera te doen. Daar heb ik diep respect voor. Veel had je natuurlijk niet te vertellen, maar het verdriet droop er af. De tranen kwamen er nog net niet helemaal door, maar je moest wel een paar keer jouw vochtige ogen afvegen. In die ene flitsende seconde in Katowice veranderde ook jouw wereld. Hele volksstammen weten wat er moet gebeuren: er uit met de kerel! Nooit meer toelaten in de wielersport!

Patrick Lefevere, de ploegbaas van Fabio, gooide onmiddellijk olie op het vuur: ‘Dit is een moordaanslag!’ Vergeten was hij de enorme overtredingen die zijn eigen sprinters in het verleden maakten. Vergeten was de even gruwelijke actie van Marc Cavendish in een Lefevere-shirt tegen Tom Veelers. Lefevere zit al zijn hele leven in de wielrennerij. Natuurlijk was hij in shock nadat hij een paar uur eerder Yves Lampaert tegen een verkeerszuiltje zag botsen in Milaan – Turijn: sleutelbeen gebroken. Natuurlijk kwamen daar de vreselijke beelden van Katowice boven op. De woede is helemaal verklaarbaar, maar toch had Lefevere beter moeten weten.

Wat er gebeurde, was een koersincident zoals er in de lange historie van het wielrennen honderden zijn geweest. Sprinten is een vak dat lang niet voor iedereen is weg gelegd. Winnen is een verslaving waar alle sprinters aan lijden. ‘Dood of de gladiolen,’ was de staande uitdrukking die Gerrie Knetemann al meer dan veertig jaar geleden aan het Groot Woordenboek der Nederlandse Taal toevoegde. We hebben het de afgelopen dagen van tal van topspurters kunnen horen: vallen hoort er bij. Wie het risico van een valpartij wil vermijden, kan niet winnen.

Er worden ongehoorde risico’s genomen in zo’n sprint. Jij zat in volle inspanning op kop. De meet was binnen handbereik. Onder je arm door zag je het wiel van Fabio razendsnel naderen. Je voelde dat je geklopt ging worden. De reactie was in die fatale seconde die van de pure spurters, zoals die al zo vaak te zien was en die – zoals ook zo vaak fout was – faliekant verkeerd uitpakte: dicht dat gat! Er was geen tijd meer voor Fabio om te remmen. Het slappe hek vloog met zijn fiets meters door de lucht. Zijn helm verloor hij nog voor hij op het asfalt smakte.

Jij vertelde de NOS-reporter hortend en stotend maar heel weinig. Al dagen doe je geen oog dicht. Fabio Jakobsen is nooit uit jouw gedachten. Gelukkig kwam hij vandaag bij kennis. Gelukkig kon hij zijn benen en armen bewegen. ‘Hij is oersterk,’ zei de dokter die hem opereerde. Hij was er van overtuigd dat de Nederlandse kampioen niet verloren is voor de wielersport. Maar dat is een zaak van later belang. Het eerste dat telt, is dat hij weer helemaal op de been komt.

Intussen zit jij in Amsterdam met jouw arm in een mitella en de nooit meer oplosbare vraag: ‘Hoe heb ik dit in hemelsnaam kunnen doen?’ De vraag hoe je zelf uit dit enorme mentale wak moet komen, zal je je zelf nog wel niet gesteld hebben. Ook dat is momenteel van minder belang. Je zei het zelf al: ‘Ik hoop zo dat het met Fabio weer helemaal goed komt.’

Richard Plugge, de baas van Jumbo – Visma, gaf het ook aan: ‘We moeten er voor hem zijn.’ En zo is het: jouw familie, jouw vriendin, je vrienden en de ongetwijfeld nog talloze supporters die nog steeds in jou geloven moeten je door deze diepste crisis in jouw carrière sleuren.

De wielersport staat bol van de loodzware valpartijen. Niemand ontkomt er aan. Ook de kampioenen niet. Joop Zoetemelk werd aan de Côte d’Azur tijdens de Midi Libre van 1974 voor dood van de straat geraapt. Zes jaar later won hij de Tour de France. Eddy Merckx raakte op de wielerbaan van Blois zwaar gewond toen hij met zijn derny-gangmaker George Wambst bij hoge snelheid zwaar viel. Wambst overleefde het niet. Merckx hield altijd last van zijn rug, maar won nog grote rondes en klassiekers. Hoe Chris Froome na zijn val van vorig jaar nog zal presteren weten we nog niet. Hij brak bijna alles wat er te breken viel, maar hij zit weer op zijn fiets. Een wonder. Niki Terpstra ging een paar weken geleden in training verschrikkelijk onderuit. ‘Weg seizoen,’ zeiden de geneesheren, maar hij traint inmiddels weer en zal vermoedelijk nog voor oktober zijn rentree maken. Wielrenners zijn wonderlijke kerels. Keihard voor zichzelf. Keihard in de koers. Verslaafd aan dat korte moment van glorie op een helderwitte streep die je als eerste moet passeren.

Nou, Dylan, je hebt zelf ook in de lappenmand gezeten. En niet zo zuinig ook. Dus je weet dat herstel snel kan gaan. Tenslotte zijn jullie allemaal sterke mannen en figuren met veel wilskracht. En moed. Dat toonde je deze middag met dat interview, waarin je jouw gemoedstoestand en jouw schaamte open en bloot toonde. Dat was dapper en ongetwijfeld een belangrijke stap op weg naar herstel. Vooral eerherstel.

Daarbij zal de genezing van Fabio Jakobsen ongetwijfeld een belangrijke factor worden. Want het schuldgevoel zal pas helemaal verdwijnen als hij weer opkrabbelt. Die gebroken sleutelbeen van jou is slechts een bagatel. De mentale klap die jij je zelf hebt toegebracht, wordt moeilijker te overwinnen. Maar naast al die figuren die nu zo onverbiddelijk en schaamteloos hun veroordelingen uitschreeuwen zijn er ook nog mensen die in jou geloven.Daar ben ik er één van.

Ik wens jou – net als Fabio Jakobsen en die andere jongens die zo zwaar vielen – een supersnel herstel.

Het NOS-interview met Dylan Groenwegen via onderstaande link:

https://nos.nl/artikel/2343250-geemotioneerde-groenewegen-ik-heb-spijt-en-hoop-het-beste-voor-fabio.html