Profwielrenner (1980-1990), Ploegleider en teammanager (1991-2017)
Tegenwoordig eigenaar Royal Sportmanagement B.V.
De UCI World Tour is een in 2005 ingestelde kalender samengesteld uit 25 internationale wielerwedstrijden, waaronder de drie grote rondes Tour, Giro, Vuelta, de klassiekers en een aantal andere, wat minder bekende etappe- en eendagskoersen. Zeg maar de Champions League van het wielrennen. Deelname aan de volledige cyclus is voorbehouden aan ploegen die beschikken over een speciale World Tour licentie. Afgelopen zaterdag werd het coronaseizoen afgetrapt met de Strade Bianche, gevolgd door de woensdag van start gegane Ronde van Polen.
FOTO: RENAAT SCHOTTE
Wil een ploeg beschikken over een World Tour licentie moet deze om te beginnen beschikken over een budget van zo’n 15 miljoen euro. Moet voldoen aan zeer strenge, door de UCI gecontroleerde regels voor wat betreft het sportieve niveau, transparantie van het budget, contracten volgens UCI modellen, verzekeringen en ethiek. Verzekeringen worden tot en met de ziektekostenpolisbladen van de renners gecontroleerd. Ontbreekt er eentje in het dossier: geen WT licentie. Ethiek houdt in dat de ploeg zich onderwerpt aan strenge anti-doping reglementen en controles. Als ik alle anti-dopinginspanningen bij elkaar optel om voor de renners een veilige sportomgeving te creëren kom ik dik boven de tien miljoen euro uit.
FOTO: RAYMOND KERCKHOFFS
Dat de belangrijkste acht monumentale wielerkoersen deel uitmaken van de World Tour is evident: drie grote rondes en vijf klassiekers. Plus nog een aantal andere zekerheden zoals de Amstel Gold Race. Het aanvullen van de kalender tot het aantal van 25 is veelal een politiek spelletje. Contacten, invloed, mondiale spreiding en vooral budget zijn bepalende factoren. De samenstelling wisselt nogal eens. De controles waaraan koersen worden onderworpen zijn een stuk minder stringent dan de teamcontroles. De kalender is een lappendeken van een groot aantal over continenten uitgesmeerde evenementen.
Een voetbalclub die zich plaatst voor de Champions League moet het zich laten welgevallen dat in de aanloop naar de wedstrijden het hele stadion verbouwd wordt. Alle eigen reclame-uitingen worden verwijderd en vervangen door sponsorlogo’s van de Champions League geldschieters. Vanzelfsprekend hebben de clubs daar geen problemen mee, deelname aan de Champions League levert immers miljoenen extra op.
Niet uitsluitend voetbalstadions worden verbouwd. Autocircuits, ijsbanen, motorcrossparcoursen, turnhallen. Enkele voorbeelden van accomodaties die waar ook ter wereld worden ingericht in functie van de veiligheid van de sporters. Grindbakken, uitwijkzones, stootkussens, matten. De sporter moet worden beschermd.
FOTO: RAYMOND KERCKHOFFS
En zo gebeurde het dat deze week aan het slot van de eerste etappe van de Ronde van Polen een gegroepeerd peloton zich opmaakte voor een spectaculaire massasprint. De laatste honderden meters van de licht omlaag lopende, ietwat hobbelige weg was omzoomd met boogvormige, gele dranghekken voorzien van provisorisch aangebrachte reclameborden. De beelden van de aan 85 kilometer per uur ongelofelijk zwaar vallende Fabio Jacobsen en ‘winnaar’ Dylan Groenewegen zijn gruwelijk. De mannen zijn gevangen in staalstructuren van gammele hekken en gelanceerde reclameborden.
Jakobsen heeft het gelukkig overleefd. Groenewegen werd gedeclasseerd en verguisd. De mannen moeten verder met wellicht levenslange trauma’s. In de dopingcaravan achter de finish deden ze een plas, verzegelden het glas en alles bleef zoals het was.
Zie hier het verschil
https://twitter.com/alexfalkeman/status/1291128716727324672
Zoals vaak, Theo, een goed/duidelijk stuk dat de spijker op z’n kop slaat. De UCI zou duidelijker moeten zijn in het eisenpakket voor wedstrijden(waar punten te verdienen zijn voor “hun” ranking). Zal wel ijdele hoop blijven bij deze organisatie. Het ontbreekt hun veelal aan inzicht (proffesioneler?) én invloed. Dan maar hopen dat ASO, die ook niet bekend staat als écht “ meedenkende organisatie”, in ieder geval in háár wedstrijden nu overgaat tot maatregelen, die de veiligheid van de renners verbeterd. Daarnaast is het jammer dat vanuit de renners zélf geen hardere acties, lees eisen, verwacht kunnen worden. In menig organisatie… Lees meer »
Duidelijk stuk Theo, maar waar blijven de renners zelf? Waarom weigeren ze niet gewoon een bepaalde finale te rijden? OF dat nu een sprint als in Polen of een bergetappe in de Tour, waar het publiek het rijden (bijna) onmogelijk maakt! Je zou als peloton een statement kunnen maken door vooraf het parcours te keuren of om anders een keer in de remmen te knijpen vlak voor een gevaarlijk punt. De Amstel Gold Race heeft de naam een wirwar van draaien en keren te zijn, maar in Italië is dat in elke koers zo. De finale in Polen was niet… Lees meer »
Goed punt Jos. Het organiseren en mobiliseren van de ploegen is al onmogelijk gebleken. Ik heb daar o.a. met Patrick Lefevre, Eusebio Unzue etc. maar ook Hein Verbruggen destijds veel tijd en energie in gestoken. Velon is uiteindelijk de opvolger van de ooit door ons in 2005 opgerichte IPCT. Velon komt overigens ook niet echt van de grond, de geschiedenis lijkt zich te herhalen. Als de ploegen teveel macht leken te krijgen waren (en zijn!) de Fransen -uit het land van ASO..- ‘stakingsbrekers’. Renners zijn al helemaal niet georganiseerd. De verschillende talen en culturen vormen een groot obstakel. En renners… Lees meer »
Theo, ik bedoelde eigenlijk te zeggen dat de renners zelf het heft in handen moeten nemen. Organisatoren gaat het alleen om ‘meerder eer en glorie’ voor zichzelf. Ploegen en ploegleiders hebben te veel commerciële belangen. Die kun je niet zo veel verwijten behalve dat ze ‘hun’ renners op gevaarlijke parcoursen laten rijden.
Ik zou zeggen: renners aller landen, verenigt u! Samen staan jullie sterk!
Frank Heinen schreef op 16 augustus 2020 een treffend stuk in HP/De Tijd. Dat is precies wat ik bedoel!!