Hét momentum om samen te werken

Raymond Kerckhoffs

Consultancy, content and media expert in Pro-Cycling

raymond@cyclingopinions.com

Morgen hoopt de internationale wielerunie UCI de nieuwe wielerkalender 2020 te presenteren. Wanneer de corona-pandemie het toelaat wordt de WorldTour op 1 augustus met de Strade Bianche als openingswedstrijd alsnog hervat en vinden de drie grote rondes binnen een tijdsbestek van drie maanden plaats. De kalender van de hoop worden de nieuwe data al genoemd, want realistisch gesteld kan er alleen maar gekoerst worden wanneer er een medicijn of vaccin voor handen is. Al beginnen ook op dat gebied steeds meer optimistische geluiden (o.a. producent Gilead in de VS) de boventoon te voeren.

De economische klap die Covid-19 aan de wereldeconomie heeft uitgedeeld en ieder land in een diepe recessie brengt, gaat de wielersport natuurlijk ook treffen. De Poolse CCC-formatie van o.a. Greg van Avermaet en Marianne Vos dreigt het eerste slachtoffer te worden. Andere ploegen weten dat er in hun budget gesneden gaat worden, terwijl er ook wedstrijdorganisatoren zullen wegvallen.

‘Tijd voor hervormingen’, wordt er door een deel van de Velon-ploegen in koor geroepen. Dat de wielerteams in tegenstelling tot andere sportploegen alleen afhankelijk zijn van sponsoring en geen inkomsten hebben via tv-rechten of ticketing maakt hun economische stabiliteit wankel. Richard Plugge, teammanager van Jumbo-Visma, sprak over een momentum voor langgekoesterde revolutionaire veranderingen. Patrick Lefevere, teammanager van Deceuninck-QuickStep, vindt dit juist niet het moment om te hervormen. De geroutineerde Vlaming benadrukt dat het nu geen zin heeft om oorlogje tegen Tour de France-organisator ASO te spelen, omdat de positie van de teams momenteel de zwak is. ,,Als we nu het gevecht aangaan blijven er geen tien ploegen in de WorldTour over.”

Opmerkelijk was de visie van John Lelangue, teammanager van Lotto-Soudal. De Belg roept dat er niets mis is met het huidige model. ,,Wielerploegen overleven al meer dan vijftig jaar op de huidige manier”, blijft hij onder een steen leven. Blijkbaar heeft Lelangue nog nooit van het topsport-adagium gehoord dat stilstand achteruitgang is.

De averechtse meningen tekenen opnieuw de enorme verdeeldheid tussen de grotere teams. En deze drie teams zijn ook nog alle drie aangesloten bij dezelfde belangenvereniging Velon.

Het probleem van alle onderlinge strijden is dat de hele wielersport als bedrijfstak stil blijft staan. Wielrennen behoort mondiaal niet tot de grotere sporten, maar zit op eenzelfde niveau als handbal en judo. De grote winst voor het wielrennen valt te behalen door zich beter te positioneren tegenover andere sporten. Gedurende deze Corona-pandemie zal in eerste instantie iedereen moeten overleven. Als er met goedkeuring van de lokale overheden en gezondheidssituaties nog onder veilige omstandigheden gekoerst kan worden dan is dat een groot winstpunt voor de wielersport. De hele situatie heeft iedereen nog eens duidelijk gemaakt hoe afhankelijk men van elkaar is.

Had ASO de Tour nu al afgeblazen dan waren er medio april al grote sponsors afgehaakt. Dus het doorzettingsvermogen van de drie grote rondes om toch nog te geloven in de kleine mogelijkheid om hun wedstrijden dit jaar alsnog te organiseren is vooralsnog de reddingsboei voor veel teams.

Alleen gezamenlijk kunnen de stakeholders stappen vooruitzetten. Dat betekent niet dat de teams zich enkel moeten focussen op de herverdeling van de winsten van de Tour. In de jaren tachtig, een kleine veertig jaar geleden, moest de familie Amaury nog geld bijleggen om de Tour te laten doorgaan. Toen hoefde ASO ook niet met de pet rond te gaan langs de teams.

Daarbij is het budget van de gemiddelde WorldTour-formatie in de afgelopen vijf jaar met zo’n 10 % per jaar gestegen. Dus echt veel reden om te klagen was er tot aan het uitbreken van de Corona-pandemie niet. Deze stijging is vooral te danken aan de verdere mondialisering van de wielersport ingezet door de UCI. Geld dat bij de teams helaas vrijwel helemaal in rennerssalarissen wordt geïnvesteerd of in de diepe zakken van enkele zichzelf verrijkende teambazen verdwijnt. In tegenstelling tot andere sporten zie je dat er vrijwel geen enkel team geld investeert in de ontwikkeling van nieuwe duurzamere economische modellen voor hun eigen ploeg.

Wil de wielersport stappen zetten en een stabielere economische toekomst hebben, dan kan dat alleen wanneer UCI, ASO en ploegen stoppen met naar elkaar te wijzen. Men moet bereid zijn om samen te werken om zo het product professioneel wielrennen gezamenlijk te verbeteren. Vooral op het gebied van storytelling voor de rechtstreekse televisie-uitzendingen is er nog veel terrein te winnen. Met alle respect voor alle tv-productiemaatschappijen, maar de live reportages van het wielrennen kennen al tientallen jaren nauwelijks innovaties. Denk aan informatie zoals interne communicatie, tv-camera’s in ploegleidersauto’s, terugblik op besprekingen in de teambussen, wattages etc die een toegevoegde waarde voor de kijker kunnen zijn. Juist op dit terrein kruisen de rechten en de belangen van teams en ASO elkaar. Laat de boodschap van deze corona-pandemie voor het wielrennen zijn, dat alle partijen samen verder en vooruit moeten. Misschien is dit wél het momentum dat iedereen hier open voor staat.