Wielerprof van 1985 tot en met 1993
Wieleranalist L1 en Tour du Jour
Als je pijn hebt moet je demarreren.
De hele wereld ondervindt op dit moment de gevolgen van de coronacrisis. |We hangen met onze koppen scheel van het afzien tussen de remkabels. Zekerheid is onzeker geworden. Dat vinden wij retelastig, in ons goed georganiseerde land. Toch gaan wij Nederlanders, deze crisis wel verslaan, we zijn een evenwichtig volkje. Zijn realistisch, kunnen goed relativeren, we doen wat nodig is, en wat ervan ons gevraagd wordt.
De wielrennerij zit ook in zwaar weer, wedstrijden zijn van de kalender gebonjourd, of tot nader order verplaatst. De A.S.O. “Amaury Sport Organisation” wil toch de Tour de France organiseren, van zaterdag 29 Augustus tot en met zondag 20 September. Dat is natuurlijk een utopie. Zolang er geen vaccin is, blijft het totaal van de zotte om met een rondtrekkend circus van pak en beet 4000 mensen en miljoenen toeschouwers door het chauvinistische Frankrijk te trekken.
Hoe dan?
Gewoon A-sociaal.
Het lijkt erop dat de A.S.O. de afkorting van hun organisatie zo uit die dikke Van Dale heeft getoverd.
Een peloton van 200 hoestende, proestende, roggelende wielrenners. Zwetende mannen, met het snot aan de lippen en slijm aan de kin. Goede bron om het virus wijd en zijd te verspreiden.
Het gaat natuurlijk om geld, heel veel geld, want bij de A.S.O. demarreren ze met het geld verworven uit reclame en tv rechten met grote bulldozers naar binnen en rijden ze het met ieniemienie kruiwagentjes weer naar buiten.
De Tour is voor de ploegen en de renners de belangrijkste wedstrijd van het jaar, waar het grootste gedeelte van het sponsorbudget wordt daar terug verdiend. Tegelijkertijd wringt het daar enorm en zit heel de wielerwereld in een giga spagaat bij het niet doorgaan van de Tour de France.
Teams (kijk bijvoorbeeld naar CCC) staan nu al op omvallen en door de koersradio klinkt snoeihard: ‘Chute, Chute, Chute’. Het enige verdienmodel in het wielrennen wordt geregeerd en gedicteerd door de A.S.O.
Het is broodnodig om dit in het conservatieve wielrennen te veranderen: Zonder coureurs géén Tour.
De acteurs, in het bijzonder mooie decor dat Tour de France heet, kunnen nu een daad stellen. Er moet een verdienmodel komen dat een ploeg vet op de ribben geeft in moeilijke tijden en een buffer creëert wanneer de sponsorinkomsten onverhoopt teruglopen. Vette deals uit TV rechten, en gelden uit sponsorcontracten, daarvan moet een gedeelte terug vloeien naar de teams.
Zo dus, A.S.O. jullie hoeven niet na te denken over het organiseren van de Tour de France. Gebruik jullie vette bankrekening, geld uit TV rechten en reclame-inkomsten, nu maar om teams die in zwaar weer verkeren overeind te houden. Wielrenners, ploegleiders, teammanagers vorm één front, wees solidair en demarreer met elkaar de juiste richting in. Zorg er nu voor dat je niet in het mes van water bij de Franse wijn fietst. Dat jullie niet met elkaar in de Chasse Patate belanden en dat de A.S.O. kan doorgaan met het dicteren en organiseren, van wellicht het grootste sportevenement ter wereld. Hierbij overigens ook nog eens geholpen, door de schoothondjes van de internationale wielerunie U.C.I.
De A.S.O. heeft de joker in handen Tegelijkertijd kunnen de coureurs en de wielerploegen de laatste kaart trekken. Zonder acteurs geen film, zonder coureurs geen Tour.
Kom op ploegen en coureurs, dit is het moment voor verandering.
Je moet demarreren als je pijn hebt.
#derrrannn
Scherp gesteld Gert. Maar als ik het stukval Theo de Rooy lees dan ontbreekt het aan solidariteit bij de ploegleiders en renners onderling. En als je niet gezamenlijk demarreert dan word het weer niks inplaats van alles.