De vuilnisbak

Als jonge, talentvolle wielrenner besefte ik al snel dat lichaam, gezondheid en talent mijn kapitaal vormden. Maar ook onderkende ik de betrekkelijkheid en tijdelijkheid van sport en later topsport. Daarbij behoorde ook een goede opleiding en het besef nooit de limieten van mijn lichaam te willen overschrijden door mijn toevlucht te nemen tot middelen die op korte termijn succes zouden opleveren maar op lange termijn veel meer schade zouden kunnen veroorzaken. Winnen: graag, en veel maar niet tegen elke prijs.

Theo de Rooij met zijn fietsvrienden van Immer Weiter. Altijd doorgaan, het typeert zijn leven.

Desondanks heb ik enorm veel gevergd van mijn lijf. Als gevolg van mijn temperament ben ik nogal eens met botbreuken in het ziekenhuis terecht gekomen, ook na mijn actieve loopbaan. Tijdens periodes waarin ik de balans kwijt was viel ik niet geheel toevallig ook wel eens van de fiets. Mijn lijf heeft mij altijd vergeven en beschaamd beloofde ik mijn lichaam tijdens en na het herstel een respectvollere behandeling. Na de vele herkansingen en aanbeland op bijna 63-jarige leeftijd realiseer ik mijzelf als nooit tevoren dat mijn lichaam de belangrijkste vorm van rijkdom herbergt waar ik over kan beschikken: gezondheid. Overigens zonder garantie op een lang en zorgeloos leven.

Deze week voerde ik een lang telefoongesprek met mijn vriend Pieter. Vanzelfsprekend ging het over corona, gezin, sport, economie, gezondheid, leefstijl. Hoe overleven we de crisis, wat leren we ervan, de toekomst? Als nooit tevoren ben ik overtuigd van het belang van een gedisciplineerde, verantwoorde, gematigde leefstijl. Met aandacht voor beweging, voeding en ontspanning. Ook vertelde ik hem over mijn plan om met mijn leeftijdgenoot en vriend Gerrit op 9 augustus deel te gaan nemen aan een Zwitserse bergloop over 31 kilometer met 2.200 hoogtemeters. Pieter merkte terecht op dat leefstijl twee kanten op werkt. Van extreem destructief negatief tot narcistisch positief. De vele, extreme afstreeplijstjes zijn vooral op de sociale media ego-strelend. Pieter’s spiegel is genadeloos. ’Theo, je beschikt over een actieve en gezonde geest in een gezond lichaam. Dat straks wel ruim 63 jaar oud is..!’ Toch nog maar even over nadenken. En in volstrekte anonimiteit gewoon die berg oprennen?

Theo de Rooij en de uitdaging van de zware berglopen in Zwitserland

Alle plannen kunnen vooralsnog in de vuilnisbak gedeponeerd worden. Corona zal vele bucketlists opschonen, ook de mijne. Ik ga wel in de Beuseberg wandelen met Marian en Lucky. Misschien wel zo wijs.

0 0 votes
Artikel waardering
Abonneren
Abonneren op
guest
0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments