De meest anonieme winnaar in Sanremo De koers van toen… (Deel 10)

Marc Gomez winnaar. Marc wie ? Aan de finish van Milaan-Sanremo 1982 was ik niet de enige in het legertje verslaggevers met deze vraag. Iedereen keek naar iedereen. Verbaasd. Het feit dat de Franse triomfator een ontsnapping tot een goed einde had gebracht die al in de straten van Milaan (!) was begonnen deed aan dit alles niets af. Zelfs bij de vedetten in het peloton vroeg menigeen zich af door wie hij eigenlijk geklopt was. In een hotelkamer, dik twintig minuten na de aankomst, meende meervoudig oudwinnaar Roger de Vlaeminck bijvoorbeeld nog dat hij voor een Spanjaard het hoofd had moeten buigen. Anderen moesten diep in het geheugen graven om zich te herinneren dat Gomez wel degelijk een Breton was, geboren (1954) en opgegroeid in Rennes, waar hij de ‘eeuwige amateur’ werd genoemd.

Marc Gomez en Alain Bondue blijven over op de Poggio. Als Bondue in de afdaling valt is de weg naar de zege voor Gomez open.

Mooie overwinningen en een afvaardiging naar het WK’ 81 in Praag (zowel voor de ploegentijdrit als individuele koers) waren voor hem namelijk geen reden geweest om het hogerop te zoeken. Ook als amateur verdiende hij een aardig centje. Uiteindelijk kon Marcel Boishardy, stadgenoot én ploegbaas bij Wolber-Spidel (waar de Zweed Sven-Ake Nilsson kopman was) de Breton tóch overtuigen om diens amateurwereldje, gecombineerd met de job van verkoper in een lectuurhal, te verlaten. Ter verduidelijking, Marc Gomez was 27 jaar toen hij in Sanremo glorieerde, nog geen drie maanden na zijn profdebuut. In de aanloop naar zijn eerste klassieker had hij slechts enkele voorjaarskoersen gereden en anoniem Parijs-Nice tot een goed einde gebracht.

Milaan-Sanremo 1982 werd niet alleen door de monsterontnsapping gekenmerkt. Andere factor van betekenis was het grote deelnemersveld, 260 man. Een limiet bestond toen nog niet. Tenslotte deden ook de weersomstandigheden van zich spreken. Het grootste deel van de race (ruim 290 kilometer) werd in striemende regen gereden en bij de beklimming van de Turchino – na een dikke 140 kilometer – geselden hagelbuien het peloton. Overigens, op deze hindernis, waar in vroegere jaren Fausto Coppi een keer aan een legendarische solo begon, dunde niet alleen de supervroeg ontstane kopgroep uit. Ook de hoofdmacht raakte een aantal strijders kwijt, zoals Saronni, Baronchelli en Thurau, drie favorieten. Verkleumd tot op het bot kropen zij in een volgwagen.

Van de dertien man die ‘s morgen al 6 kilometer na de start de ruimte waren ingedoken bleef op de Turchino niet alleen Gomez overeind. Ook zijn landgenoot Alain Bondue – een jaar eerder in Parijs-Brussel al eens 240 kilometer in de aanval – wenste voluit door te gaan, net als de Belg Werner de Vos en de Italianen Bortolotto, Antinori, Bressan en Delle Case. Kent U ze nog? Nee, voor handtekeningenjagers waren de meesten niet bepaald interessant. Trouwens, voor degenen die rond deze tijd hun plaats vooraan moesten prijsgeven gold hetzelfde. Alleen Guido Bontempi had als jonge prof al enige bekendheid verworven, net als de Fransman Pascal Guyot. Maar Cesare Cipollini (nee, niet de grote Mario van later), Santamaria, Boni en Angelucci kon men moeilijk een sterrenstatus toekennen. Ja, in hun eigen stad of regio, maar nationaal of internationaal?

Naarmate de strijd vorderde en de kloof zo rond een dik kwartier bleef schommelen hielden alleen Gomez, Bondue, Bortolotto en Delle Case op de voorposten stand. Bij de bevoorrading in Savona kwam er eindelijk een reactie vanuit de hoofdmacht, met name van Francesco Moser. Hij inspireerde ook Argentin, Contini en o.a. Leo van Vliet tot activiteit. Hun achterstand was echter te groot om de leiders (waarvan Bortolotto en Delle Case op de Cipressa werden afgehaakt) nog echt te verontrusten. Twee Fransen togen dus richting Sanremo en zouden het daar waarschijnlijk ook in een sprint uitgevochten hebben als Bondue niet bij de afdaling van de Poggio ten val was gekomen. Gomez was daarover zó verbaasd dat hij nog tot het binnenrijden van de finishplaats niet durfde te geloven in een overwinning. Maar Bondue kreeg het gat niet meer dicht. De verrassing was compleet.

Een kleine twee minuten later sprintte Argentin naar de derde plaats vóór Moser, de Zweed Prim, Bortolotto en Contini, die op hun beurt gevolgd werden door Walter Planckaert, de Oostenrijker Schönbacher en (in elfde stelling) Leo van Vliet. Weer twee minuten hierna leidde Roger de Vlaeminck vóór Jan Raas een kletsnat peloton binnen met Fons de Wolf, Greg LeMond, Theo de Rooij, Hennie Kuiper, Henk Lubberding en onder meer Adrie van der Poel in de gelederen.

Marc Gomez won een maand later ook de proloog in de Ronde van Spanje, hij haalde voorts de finish van de Tour en werd weer een jaar later Frans kampioen. Maar voor het overige flonkerde zijn ster toch niet echt. Oké, hij pikte aan de zijde van Hinault en Le Mond een ploegentijdrit in de Tour mee, won ook elders nog enkele etappes (o.a. twee in de Vuelta) plus de Ronde van Zweden, maar werd toch – met alles respect voor het gepresteerde – niet de star die hij voor velen zou worden na zijn heldendaad in Milaan-Sanremo. Overigens, het geluk had hij óók niet altijd aan zijn zijde. In zijn tweede Tour, hij reed er vijf, moest hij al snel opgeven nadat hij bij de etappefinish in Roubaix een beenbreuk had opgelopen, het gevolg van een val in de sprint om de derde plek. Eén jaar later, in de Ronde van Valencia, liep hij opnieuw een breuk op, dit keer aan een dijbeen. En net toen hij daarvan hersteld was en naar de semiklassieke Ronde van Noord-West Zwitserland wilde vertrekken, kwam hij bij een training in de buurt van zijn woonplaats ten val:. Gebroken pols.

Zo opvallend als hij met de triomf op de Via Roma in 1982 zijn profbestaan was begonnen, zo geruisloos zou Marc Gomez er uiteindelijk op het einde van de jaren tachtig – na omzwervingen bij vooral Spaans getinte ploegen – ook uitstappen. Maar de herinnering aan Milaan-Sanremo is hij natuurlijk blijven koesteren. Heel mooi.

0 0 votes
Artikel waardering
Abonneren
Abonneren op
guest
0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments