Laag vliegen naar Mont Aigoual

Een dag in het geel is de droom van elke wielrenner. Dus ook van Adam Yates, net 28 jaar, Brit en profwielrenner sinds 2014. De leiding in de Tour de France werd hem min of meer opgedrongen doordat Alaphilippe een tijdstraf kreeg. Daar was Adam niet zo erg over te spreken. Liever had hij deze dag van Le Teil naar Mont Aigoual gewoon in zijn teamshirt gereden, ‘want zo wil je een trui niet veroveren,’ liet hij weten. Maar ja, een boete wilde hij ook niet riskeren dus vertrok hij deze zesde Tourdag in de gele trui. De dagelijkse brief wordt naar de Brit verstuurd.

Adam Yates in de gele trui.
FOTO: PAULINE BALLET / ASO

Beste Adam,

Tja Adam, daar sta je dan. In het geel, maar tegen wil en dank. Een vreemde gewaarwording. Plotseling was de rol van jou en jouw Michelton-team helemaal veranderd. Het kat-uit-de-boom-kijken en loeren op een kans was voorbij. Trui verdedigen was de boodschap. En dat was geen gemakkelijk bericht, want Christian Prudhomme had zijn vlag nog niet laten vallen op N102 even buiten Le Teil of Nicolas Roche was er vandoor.

Zijn ambitie? Misschien wel de bolletjestrui. Hij zou in elk geval als eerste van de achtmans elitegroep die dankzij hem tot stand kwam aanvoeren op de eerste twee hellingen die meetelden voor het bergklassement. Zeven man sloten dus aan: vijf zwaargewichten en twee youngsters, waar het talent vanaf druipt. Dat waren Greg van Avermaet, de Olympisch kampioen en 28ste in het klassement op 3 minuten en 17 seconden van jou. Alexey Lutsenko, Jesus Herreda, de kopman van Cofidis, Edvald Boasson Hagen, Daniel Oss, allemaal doorgewinterde hardrijders, en Rémi Cavagna en Neilson Powless, die zijn 24ste verjaardag vierde.

Er zat niks anders op dan gelijk de hele Mitchelton-ploeg op kop van het peloton te zetten. Razendsnel flitsten dorpen met luisterrijke namen als La Ville Dieu, Bas Muraillet, La Bastide en Saint Paul-le-Jeune voorbij. Als een rukwind stormden de renners door deze vlekken in het fraaie landschap. De schaarse belangstellenden langs de weg kregen amper de tijd om te applaudisseren. La Gare Grospierre werd om tien over één bereikt. Een uur na de start. Het dorp lag 51,5 kilometer van Le Teil! Verder ging het in een alles vermorzelend tempo. Tweede uur: 49,4 kilometer afgelegd.

Adam Yates een beetje tegen wil en dank in de gele trui.
FOTO: PAULINE BALLET / ASO

Na 100 kilometer denderde de Tour over de Carrefour D111 – D104 richting la Croisée en Jalés. De voorsprong op het snelste tijdschema, dat op 42 kilometer per uur was vastgesteld, was al 26 minuten!

Blik op oneindig en trappen maar? Dat kon je natuurlijk wel vergeten. Hier werd koers geleverd van het hoogste niveau. Topspeed en toch het koppie er bij houden. Lutsenko, van Avermaet en co namen zes en een halve minuut. Teveel vond men in de ploegleiderswagen van Mitchelton. Het tempo in de groep werd opgeschroefd. De voorsprong liet terug tot 5 minuten 40 seconden na 125 kilometer bij de tussenspring in Saint Hippolyte du Fort. Dat was prima, want zo kwamen de vluchters met de 11,5 kilometer lange beklimming van col de la Lusette op nauwelijks 20 kilometer van de streep weer binnen schootsafstand. En terughalen van die mannen werd verboden.

Tenslotte waren de marges in het klassement nog steeds bijzonder klein: 22 man binnen de minuut, Roglic op slechts 3 seconden, Pogacar op 7. Er lagen op de top van de Lusette, 1351 meter hoog, bonificaties van 8, 5 en 2 seconden. Die moesten die vluchters dus wel wegpakken en als het even kon ook de tijdvergoedingen op de streep. Zo kon jij jouw mooie trui behouden. En dus werd het tempo in het peloton zo geregeld dat dat ook gebeurde. Al was dat tempo de hele dag absurd hoog.

Alexey Lutsenko op weg naar een knappe overwinning.
FOTO: PAULINE BALLET / ASO

Op de helling van Cap de Coste, die eventjes met tien procent steeg, hadden jou mannen het wel gehad. De Jumbo’s van Primoz Roglic en Tom Dumoulin namen het even over, maar al snel werden ze afgelost door de Ineos-ploeg van Egan Bernal. Dylan van Baarle zette zich zeer lang op kop en regelde de snelheid. Waarom? Het was raadselachtig. ‘We wilden uit de gevarenzone blijven,’ zou Van Baarle later verklaren. Dat kon natuurlijk ook in het ‘tweede wiel’, zoals de Jumbo’s dat slim deden.

Of was het een aardige geste aan jou. Aan Adam Yates, waarvan al vast staat dat hij volgend seizoen ook in het Ineos-shirt zal koersen?In elk geval bleef de koers gesloten. Geen aanvallen in het peloton. De top van de Lusette lag nog veertien kilometer van de meet. ‘Te ver,’ oordeelden de kampioenen. De voorsprong van de kopgroep viel wel terug. Anderhalve minuut op Cap de Coste en nog eens een minuut op de col de Mourèzes. Enric Mas, één van de klassementsmannen van Movistar, ging onderuit in de afdaling van de eerste helling, maar kon snel weer aansluiten. Hij had zijn knie bezeerd en ging even bij de dokter langs.

De strijd om de ritzege speelde zich helemaal af in de beklimming van de col de la Lusette, een bijzonder lastige helling met onregelmatige, korte stijgingen, waarop met enige regelmaat van versnelling moest worden gewisseld. Dat breekt het ritme. Oss en Hagen haakten snel af. Powless viel twee keer aan in een poging zich zelf een mooi verjaardagscadeau te geven, maar hij kreeg een lesje in koerstaktiek, zelfbeheersing en rust.

Alexey wint op de Mont Aigoual.
FOTO: PAULINE BALLET / ASO

Lutsenko reageerde maar één keer. Samen sloegen ze een gat met Van Avermaet die op eigen tempo klom en Herreda, die zich dapper terugvocht aan het front. Vier kilometer voor de top, waar de weg met elf procent stijging in een steile wand veranderde, plaatste de Kazak zijn enige versnelling. Ook hij werd ongetwijfeld aangestuurd vanuit de ploegleiderswagen. Maar dan nog: je moet het maar doen. Op de top had hij 21 seconden op Herreda. Op de streep, veertien kilometer verder, was dat gegroeid tot bijna een minuut.

En het peloton? Daarin nam Mikel Nieve het commando over van Ineos. Op krap drie minuten bracht hij dertig man met alle klassementsmannen, naar de streep waar Alaphilippe een seconde cadeau kreeg, terwijl zijn voorsprong op Bauke Mollema, die zesde werd, net zo groot was als de marge die Roglic op zijn concurrenten had op Orcières Merlette. Maar toen werd er geen tijdverschil vastgelegd door de jury…

Hoelang kan Adam Yates het geel om zijn schouders houden?
FOTO: PAULINE BALLET / ASO

Maar goed, er veranderde aan de top dus niets, Adam. Na 191 kilometer, waarvan 45 in de bergen, lag het tempo nog steeds op 42 kilometer per uur. Ongehoord snel. Jij kon jouw tweede trui afhalen en deze keer was hij gewoon verdiend na een dag harde arbeid.

0 0 votes
Artikel waardering
Abonneren
Abonneren op
guest
0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments