Actief in wielerjournalistiek vanaf 1959
Was werkzaam voor o.a. Limburgs Dagblad en GPD
Henk Steevens heeft de eindstreep van het leven bereikt. Gistermiddag, vrijdag 29 mei 2020, stierf hij in huiselijke kring, 88 jaar oud. De ex-wielerprof uit Elsloo was tot zijn dood de laatst overgeblevene van de Nederlandse ploeg die in 1953 het landenklassement in de Tour de France won. Jan Nolten, Wim van Est, Wout Wagtmans, Gerrit en Adri Voorting, Hein van Breenen, Thijs Roks, Adri Suykerbuyk en plaatsgenoot Sjefke Janssen waren onder leiding van Kees Pellenaars zijn teamgenoten.
Steevens’ heengaan kwam niet onverwacht, maar ik werd toch een tijdje stil van de melding. Niet verwonderlijk, want zowel vóór als na mijn pensionering bij de krant heb ik altijd een stevige band met hem gehad. Dat kwam trouwens voorbije maandag nog tot uiting. Net als mijn oud-collega Bennie Ceulen en de vroegere Tourrenner Huub Harings werd ik door Steevens junior gebeld met de mededeling dat papa vanwege de verslechterende gezondheidstoestand nog graag één keer met ons drieën wilde praten. Natuurlijk zijn Bennie, Huub en ik dezelfde dag op bezoek gegaan. Een ontroerend samenzijn, dit afscheid voor altijd. Opvallend was desondanks hoe helder van geest Henk nog was. Het moment dat hij ons tenslotte vanaf zijn bed uitzwaaide zal ik nooit vergeten
Geïnspireerd als hij was door het optreden van dorpsgenoot Sjefke Janssen was Henk Steevens op het einde van de jaren veertig met koersen begonnen. Niet veel later stapte ook broer Leo op de racefiets. Getweeën sleepten zij menig succes uit het vuur. Het was nog de tijd dat Limburg over een ijzersterke amateurlichting beschikte, die niet alleen buiten de grenzen slag leverde (met name onder de vlag van de TWC Maastricht), maar vrijwel ieder weekend óók in eigen provincie startgelegenheid had. Het publiek smulde van de strijd. De verrichtingen van Henk trokken ook de aandacht van Kees Pellenaars en toen Steevens in 1953 (met de militaire dienst net achter de rug) zowel het Limburgs amateurkampioenschap op de Cauberg won, alsmede internationale koersen in Aken en Hannover, wist de ploegbaas hem over te halen een proflicentie aan te vragen, met …. gelijktijdig debuut in de Tour. ‘Je gaat mee om te leren,’ sprak ‘de Pel’ tegen de debutant. ‘Volgend jaar moet je voor uitslagen zorgen.’ Daar is het nooit van gekomen, want toen het team voor de Tour ’54 werd samengesteld gaf Pellenaars bij het kiezen van de tiende (en laatste) man de voorkeur aan Juul Maenen uit Valkenswaard. Steevens is er altijd van overtuigd gebleven dat daar steekpenningen van papa Maenen aan te pas gekomen zijn.
Zonder Tour de France was het destijds voor de gemiddelde Nederlandse profrenner lastig een goed belegde boterham te verdienen. Henk (die eerder al met ‘Maastricht’ het nationaal clubkampioenschap had gewonnen) zorgde niettemin voor degelijke resultaten. In het jaar dat hij gepasseerd werd reed hij onder meer een goede Waalse Pijl en Ronde van Nederland. Op het WK in Solingen, gewonnen door Louison Bobet, was hij met Van Breenen de enige Nederlander die de wedstrijd uitreed. In 1955 had hij opnieuw de Ronde van Nederland op het programma, alsmede de Ronde van het Zuid-Oosten, een achtdaagse rittenkoers in Frankrijk. Echter, ook was hij enkele weken uitgeschakeld door een zware val in de Ronde van Eibar, Spaans Baskenland.
Op zijn vierentwintigste koos hij voor een andere job. Niettemin, de wielersport bleef hij trouw, zowel geruime tijd als adviseur van broer Harrie, maar ook als chef d’equipe bij de twee gerenommeerde amateurploegen Ovis en Driessen Stoffen. Tevens leidde hij de vaderlandse afvaardiging in de Ronde van de Europese Gemeenschap en behoorde hij tot de technische staf van de profploeg TVM. Maar ook buiten het wedstrijdgebeuren was Henk Steevens betrokken bij allerlei gebeurtenissen, hetgeen varieerde van een rol als Prins Carnaval ’54 in zijn woonplaats tot enkele maanden geleden het realiseren van een wielermonument aan de voet van de Maasberg, eveneens in Elsloo.
De jaren leken geen vat te krijgen op de joviale oud-renner, maar de strijd tegen kanker kon hij uiteindelijk niet winnen. Jaap Kersten (85) uit Siebengewald is thans de oudste nog levende Limburgse Tourrenner. Landelijk is Wies van Dongen (88) uit Breda de nestor in dit rijtje.
Mooie woorden en een echt eerbetoon voor een legendarische coureur en vooral ook een bijzonder sympathiek mens. Zijn jarenlange, tomeloze en belangeloze inzet voor ouderen en hulpbehoevenden had echter ook wel vermeld mogen worden. Verder alleen maar lof voor dit in memoriam. Dat Henk moge rusten in vrede.
Fijne, kundige man. Tijdens mijn decennium als profrenner, woonachtig in Limburg, als voormalig lid van de Club van 24 en natuurlijk als renner regelmatig tegen gekomen. Mooie herinneringen, dag Henk!